Jager(in), visser(in) of iets er tussen(in)?

Door V*

We kennen allemaal wel de stereotype, traditionele flirtverdeling tussen mannen en vrouwen; de man neemt het initiatief, de vrouw wacht af.

Omdat dit allang niet meer altijd klopt en we op deze site vooral met vrouwen zijn (voor zover ik kan zien), wil ik het anders gaan noemen, namelijk; de jager(in) of de visser(in).

Dit klinkt nog steeds heel erg zwart-wit, maar je kunt het ook zien als de twee uitersten van een gigantische ‘range’ aan typen, omdat maar weinig mensen puur jager(in) of puur visser(in) zijn.

Zo heb ik me een tijdje lang een echte jager(in) gevoeld: iemand die het heerlijk vond om haar omgeving af te zoeken en actie te ondernemen als ze iemand op het oog had. Maar toen een vriendin van me vroeg hoe ik nou eigenlijk flirt (niet dat ik een expert ben…), kwam ik erachter dat ik het toch iets anders aanpak dan de stereotype jager zoals die hierboven is beschreven.

Want als ik iemand op het oog heb, kom ik eerst wel op een subtiele manier dichterbij en zoek ik oogcontact, maar als dat niet meteen lukt, wordt de visser(in) in mij wakker. Dat wil zeggen: dan blijf ik rustig zitten/staan waar ik ben en wacht af of ik een reactie krijg. Op die manier kan ik contact zoeken met mensen, zonder ze teveel te overrompelen, of ik nou alleen op zoek ben naar een interessant gesprek of ook flirt. Tot zover geen probleem.

Het doel van de visser(in) combineren met de methode van de jager(in) is een heel ander verhaal.

Om maar even een voorbeeld te noemen van deze site: sommige vrouwen geven in hun profiel alleen leeftijd op, provincie en een paar steekwoorden met een zinnetje erachter: ‘als je vragen hebt, hoor ik het wel’ (of iets wat daarop neerkomt). Je kunt je natuurlijk afvragen of deze vrouwen wel echt willen vissen, of dat als excuus gebruiken om aan de waterkant naar vissen te staren. Hoe dan ook: zelfs als dit echte vissers zijn, dus vrouwen die één lijntje uitwerpen en passief wachten tot ze beet hebben, is het aas wat ze hebben gekozen wel erg mager (om het maar even lomp te zeggen), omdat er zo ongelofelijk veel aantrekkelijkere profielen zijn om uit te kiezen.

Maar goed, het voordeel van vissen is dat er veel minder risico aan vast zit dan aan jagen: als je beet hebt kun je de vis bekijken, een foto maken, en weer teruggooien. Hetzelfde geldt als je geen persoonlijke toenadering hebt gezocht tot iemand, dan is de kans veel minder groot dat je die persoon teleurstelt of pijn doet wanneer je het laat voor wat het is.

Maar wat als je het nou heerlijk vindt om te jagen, maar net als een visser(in), bang bent om de ’prooi’ pijn te doen, doordat emoties uit de hand kunnen lopen?

Hoewel deze site goed is om te ‘jagen’ of te ‘vissen’ (of om alleen maar naar ‘vissen’ te staren), zal ik het antwoord op deze vraag zelf moeten vinden. Het zou me wel helpen om te horen wat anderen vinden of wat hun ervaringen zijn (stevige kritiek op mijn lompe uitdrukkingen mag ook, ik kan wel tegen een stootje 😉 ), dus reageer gerust.

V*