Daar ligt echt een taboe op

Ik las in de krant na comingout day, dat met name zoveel biseksuals in de kast blijven op hun werk, omdat ze bang zijn voor vooroordelen, die uiteindelijk van (negatieve) invloed kunnen zijn op hun carriere.

Ik moet zeggen er zijn zoveel mensen die ik er van verdenk homo of lesbo te zijn, en bi al helemaal, maar die er niet voor uitkomen, en al zeker niet willen flirten op het werk met iemand van gelijke kunnen. Daar ligt echt een taboe op.

In het team waarin ik werk is een jongen waarvan ik zelfs weet dat hij met mannen vrijt maar hij is gewoon getrouwd. Ik zag hem eens op een nacht toen ik vrij laat terugkwam van een feestje, en ik zag hem in de nachtbus hevig tongzoenend met een knappe jongen. Hij zag me niet, en ik heb het aan niemand verteld. Hij doet heel hetero op kantoor. Nou is dat wel begrijpelijk met de baas die wij hebben.

Ik neig erg naar lesbo-love maar zou dat ook niet zo gauw vertellen aan mijn collega’s. Maar dat heeft ook te maken met dat een deel van mij leven helemaal van mij is, en moet zijn.

Ik hou niet van alles delen met elkaar, je moet ergens wat van jezelf hebben, anders voel ik me alsof ik in een etalage sta. En mensen willen zich altijd met je bemoeien, of en die vind ik nogal irritant, alsmaar willen bewijzen dat ze ruimdenkend zijn.

Nou daar ben ik allergisch voor, dus net als mijn mannelijke collega, hou ik maar een beetje de schijn op. En gelukkig! is deze site er. Ik heb al een paar heerlijke ontmoetingen gehad en hoewel openheid niet slecht is, ben ik erg blij dat ik mijn eigen geheime leventje heb.

Mijn carriere, mannen op het werk die met me flirten en denken dat ze een kans maken, en dan fijn in het weekend daten met een van jullie. Ik hoop nog eens de ware liefde tegen te komen, maar voorlopig ben ik zo heel erg gelukkig.