Biseksuele vrouwen in heterorelaties: Een complexe normaliteit

Voor een biseksuele cisgendervrouw kunnen liefde en emotionele, affectieve en seksuele bevrediging worden gevonden bij zowel een man als een vrouw. Dat is precies wat haar seksuele geaardheid impliceert: ze wordt niet beperkt door de sekse van een persoon en dat maakt een globale beoordeling van wat iemand als geheel is van elk individu mogelijk, zonder dat “man of vrouw zijn” een rol speelt. De enige factor is passie. Normaal toch? En goed, is het niet? Ja, maar de realiteit is veel complexer en zelfs vrouwen die voor hun biseksualiteit uit komen en zich daarbij uitstekend voelen, worden niet altijd goed begrepen.

Liefhebben zonder vooroordelen

Biseksualiteit is een breed gebied van liefde en van vrijheid van individuele en seksuele
expressie, waar plaats is voor fysieke, liefdevolle en emotionele relaties zowel met mannen als met vrouwen, met eenzelfde mate van aantrekkingskracht, interesse en intensiteit. Toch slaat men een richting in die niet gemakkelijk is, omdat het een seksuele geaardheid is die sociaal niet altijd goed wordt begrepen en al helemaal niet wanneer een biseksuele vrouw trouwt of een liefdesrelatie aangaat met een man.

Heteroseksuelen beschouwen openlijke biseksualiteit als een voorbijgaande fase waar een einde aan komt wanneer een vrouw een hetero liefdesrelatie begint – alsof ze dan eindelijk beseft dat ze in wezen altijd al van mannen hield of in ieder geval dat ze de voorkeur gaf aan hen. Maar ook de homogemeenschap voelt zich ongemakkelijk bij de situatie omdat liefde haar in de armen van een man dreef, ondanks dat ze ook van vrouwen hield – oftewel, heeft ze zich wel ooit echt tot vrouwen aangetrokken gevoeld? Noch de ene groep, noch de andere begrijpt het, of wil het begrijpen. Als je je voelt aangetrokken tot beide geslachten, kan liefde worden gevonden bij zowel vrouwen als mannen, zonder dat er sprake is van enige vorm van ”verraad” aan alle liefdes, hetzij homo, hetzij hetero, uit het verleden of in de toekomst. Dit is een fenomeen dat hoort bij de traditionele en normatieve bipolarisering: je bent of hetero, of homo, waardoor een heel spectrum aan pluriseksualiteiten buiten beschouwing wordt gelaten.

Maatschappelijke beperkingen

Het probleem van de samenleving in het algemeen om biseksualiteit te accepteren, maar vooral om het te begrijpen, kan heimelijk het concept van biseksualiteit uithollen in het dagelijks leven en in de hoofden van mensen, inclusief van henzelf, wanneer een bi-vrouw iets begint met een man. Alsof de ervaring van hetero liefde alles uitwist wat evenwel recht overeind blijft staan: dat de aantrekking tot en interesse in andere vrouwen een feit blijven.

Deze sociale belemmering leidt in sommige gevallen tot identiteitsproblemen en
verandering van houding en zelfs van taal en manier van zijn, telkens wanneer iemand meer deel uitmaakt van de homogemeenschap of van het hetero universum. Een biseksuele cisgendervrouw kan een gedrag aannemen dat meer in overeenstemming is met de sociale ”etiquette” van lesbische relaties wanneer ze een emotionele verhouding heeft met een vrouw en een ander soort gedrag aannemen wanneer ze een verhouding heeft een man. Dit is een last die veel biseksuele vrouwen dragen, hoewel ze er duidelijk en zonder beperkingen voor uit komen dat ze biseksueel zijn. In sommige gevallen, zo verklaren veel bi-vrouwen, is er zelfs sprake van schuldgevoelens, alsof ze niet echt horen in een van deze universums of er geen respect voor hebben, wat resulteert in de onmogelijkheid om er hun eigen plaats in te nemen.

Biseksualiteit is geen besluiteloosheid

Veel mannen voelen zich aangetrokken tot biseksuele vrouwen, omdat ze de fantasie van een menage à trois koesteren en geloven dat een biseksuele vrouw dezelfde soort opwinding voelt bij deze mogelijkheid. Een klassieke verkeerde interpretatie, die het overheersende seksistische vooroordeel duidelijk illustreert. Een ander vooroordeel is dat biseksuele vrouwen besluiteloos zijn alvorens hun volledige homoseksualiteit aan te nemen, omdat ze gewoon lesbiennes zouden zijn met twijfels of er niet volledig voor uit zouden komen. Het wordt allemaal duidelijker als we kijken naar het voorvoegsel bi, wat exact de dualiteit van mogelijkheden aanduidt. Het maakt duidelijk dat het onderhouden van heteroseksuele relaties slechts één mogelijkheid is voor een biseksuele vrouw, zonder dat dit afbreuk doet aan haar seksuele identiteit en de gelijkwaardige aantrekkingskracht die vrouwen op haar hebben.

Zozeer zelfs dat biseksuele vrouwen die een heteroseksuele relatie hebben, of zelfs gehuwd zijn, en zich daarin volledig gerealiseerd en gelukkig voelen met hun partners, misschien al dezelfde mate van compleetheid met andere vrouwen hebben ervaren of in de toekomst zullen ervaren, zonder afbreuk te doen aan de inzet en toewijding die ze hebben geïnvesteerd in beide relaties. Want biseksualiteit leeft in het teken van hartstocht en liefde en beide kunnen ontstaan bij een man of een vrouw.

Een andere grote fout

Sommige vooroordelen rond biseksualiteit blijven hangen, zelfs in cyberspace, waar, op
lesbische websites, profielen van vrouwen die zeggen biseksueel te zijn, verkeerd worden geïnterpreteerd. Misschien als gevolg van enkele onderzoeken die aantonen dat de meerderheid van heteroseksuele vrouwen zich evenzeer tot vrouwen aangetrokken voelt, is er een interpretatie dat er achter een profiel van een vrouw die zegt biseksueel te zijn, een vrouw schuilgaat die het gewoon eens wil proberen om vervolgens terug te keren naar haar heteroseksualiteit. Het kan ook worden verward met vrije liefde, oftewel met de mogelijkheid om beide seksen samen in hetzelfde bed te krijgen… tegelijkertijd. Hoewel dit allemaal op een bepaald punt waar kan zijn, is het voor sommige vrouwen – en ook voor mannen, en zonder oordelen, want het intieme leven van iemand is immers een zaak van de betreffende persoon – een restwaarde net als de verwachting voor wat voor andere seksuele geaardheid dan ook. De mogelijkheid om net zo goed van iemand van hetzelfde geslacht te kunnen houden als van iemand van het andere geslacht, geeft een enorme persoonlijke vrijheid. Maar het is niet synoniem aan losbandigheid of promiscuïteit, en het zou ook niet lichtvaardig moeten worden opgevat door anderen.

Biseksueel zijn én een heteroseksuele relatie hebben, is gewoon normaal, net zoals het
normaal zou zijn als het object van passie een andere vrouw was. Biseksualiteit is een derde pad, een ongelooflijke mogelijkheid, waarbij liefde en plezier mogelijk zijn zonder het te beperken tot één geslacht.

Maar bovenal is het belangrijk dat elke persoon voor zijn of haar ware identiteit kan uitkomen en er, idealiter, trots op kan zijn in een samenleving waar iemands seksuele geaardheid niet een probleem mag zijn. Bovendien weten we dat elk geval een echt verhaal verbergt en dat elk individu moet leven op de manier die hem of haar het gelukkigst maakt.